Πού να σαι απόψε;
Το φεγγάρι τρεμοπαίζει σαν κεράκι, τα φύλλα χάνονται στο βάθος του δρόμου. Αθόρυβα.
Το κρύο παγώνει τα δάχτυλα κι ο ουρανός απόμακρος, συννεφιασμένος.
Όλα τα ορίζει μία πίστη τυφλή - έναν εκλιπόντα Θεό προσκυνά.
Γύρω ίσκιοι μονότονης σιωπής.
Μαρμάρινο τραπέζι με στηρίζει - αγκαλιά με παραισθήσεις μοναξιάς.
Ακόμη ένας στρατιώτης από συντρόφους προδομένος.
Στη δίνη του καιρού παραδομένος.
Πόσους βηματισμούς μετρά η απουσία σου;
Ποιο ψέμα τη συντροφεύει;
Πού να σαι απόψε, ποια άστρα τάχα καθρεπτίζονται στα μάτια σου; Και ποια χέρια, ποια χέρια χαϊδεύουν τα μαλλιά σου;
Αγαπημένε.
Blanche Etere
Σεπτέμβριος 2014
Το φεγγάρι τρεμοπαίζει σαν κεράκι, τα φύλλα χάνονται στο βάθος του δρόμου. Αθόρυβα.
Το κρύο παγώνει τα δάχτυλα κι ο ουρανός απόμακρος, συννεφιασμένος.
Όλα τα ορίζει μία πίστη τυφλή - έναν εκλιπόντα Θεό προσκυνά.
Γύρω ίσκιοι μονότονης σιωπής.
Μαρμάρινο τραπέζι με στηρίζει - αγκαλιά με παραισθήσεις μοναξιάς.
Ακόμη ένας στρατιώτης από συντρόφους προδομένος.
Στη δίνη του καιρού παραδομένος.
Πόσους βηματισμούς μετρά η απουσία σου;
Ποιο ψέμα τη συντροφεύει;
Πού να σαι απόψε, ποια άστρα τάχα καθρεπτίζονται στα μάτια σου; Και ποια χέρια, ποια χέρια χαϊδεύουν τα μαλλιά σου;
Αγαπημένε.
Blanche Etere
Σεπτέμβριος 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου